Czarna Hańcza jest największą rzeką Suwalszczyzny, jest lewym dopływem Niemna. Swój początek ma w Suwalskim Parku Krajobrazowym, niedaleko miejscowości Okliny. Poniżej Jeziora Hańcza staje się bystrym, niemalże górskim potokiem. Silnie meandruje, płynąc po kamienistym dnie. Najsilniejszy spadek rzeki znajduje się na odcinku od Bachanowa do Turtula, gdzie wyglądem swoim przypomina beskidzkie potoki. Dolina rzeczna jest miejscami bardzo głęboka, a dojście do rzeki nie jest specjalnie trudne.



Między miejscowości Turtul o Suwałkami rzeka nadal płynie bardzo wartko, jednak miejscami zwalnia, tworząc malownicze zakola. Głębokość cieku staje się&nbsp;bardziej urozmaicona, pojawia się&nbsp;wodna roślinność. 



Następnie Czarna Hańcza przepływa przez Suwałki, gdzie na pewnym odcinku jest uregulowanym, wolniej płynącym ciekiem. Poniżej Suwałk znów przyspiesza. Dno, choć dalej głównie żwirowe, miejscami staje się piaszczyste. Głębokość wody rzadko przekracza 0,5 metra. Pod koniec odcinka górskiego rzeka bardzo przyspiesza. Nurt jest bardzo szybki, ale brzegi łagodne, a dojście do rzeki bardzo utrudnione ze względu na gęstą roślinność (latem) a także działalność licznej populacji bobrów. Warto dodać, że poniżej Suwałk znajduje się oczyszczalnia ścieków dla miasta. Jej obecność powoduje pogorszenie się jakości wody poniżej (latem 2018 roku doszło do awarii oczyszczalni i wytrucia wszystkich ryb w rzece). Szczególnie tuż poniżej oczyszczalni da się&nbsp;odczuć nieprzyjemny zapach wody. W okolicy Sobolewa rzeka znów płynie bardzo dziko i jest typową wodą pstrągową.



Rybostan Czarnej Hańczy na tym odcinku jest urozmaicony a dominującym gatunkiem, szczególnie w miejscach o szybszym nurcie, jest pstrąg potokowy. Bardzo licznie występuje okoń.

Kraina Pstrąga

Czarna Hańcza

Granice łowiska i zasady połowu

Rzeka główna:

Odcinek krainy pstrąga i lipienia:

granice odcinka:

miejscowości:

dozwolone metody, ograniczenia i zakazy:

Zezwolenie na połów

Opis:

Opinie:

Linki zewnętrzne:

Zarybianie Czarnej Hańczy z okazji Światowego Dnia Ziemi

Warmia i Mazury – Czy utracona szansa na przedproże Skandynawii?