Przypadki można mnożyć. Najczęściej dotyczą rzek małych, strumieni i bezimiennych potoków, które przecież&nbsp;teoretycznie stwarzają wyśmienite warunki dla pstrąga potokowego. Przynajmniej tak nam się wydaje. Nierzadko po pierwszych zarybieniach efekt jest bardzo dobry i ci którzy go dokonali czują satysfakcję z działania. Tym bardziej kiedy widać, że ryby rosną, są w świetnej kondycji i co najważniejsze, dają się łowić.



<h2 class="wp-block-heading">Krótka historia pewnego łowiska</h2>



Bez podawania nazwy bo mam wrażenie, że to taka historia uniwersalna. Historia w skrócie. Łowisko nie było tajne, znajdowało się nawet w oficjalnym informatorze PZW. Wędkowało tam niewielu, bo raz, że ryb mało, a dwa, że rzeczka malutka. Ot siurek taki, na dwa &#8211; trzy metry szeroki z płytkimi dołkami pod drzewami. I te dołki zasiedlały pstrągi. Były też inne mały rybki: strzeble, kozy, małe okonki. Czy zarybiano ten odcinek, nie wiadomo, a jeśli tak to symbolicznie i nie systematycznie. Bo o pstrąga tam było raczej ciężko. Jednak był, o czym świadczyły doniesienia tych bardziej &#8220;cierpliwych&#8221; wędkarzy.



Skoro jednak woda taka mała, &#8220;niepopularna&#8221;, trudna, to może by tak jednak wpuścić więcej. I do tego zakazać zabierania ryb! O, wtedy to dopiero będzie takie małe eldorado. Przynajmniej dla tych wszystkich, co lubią&nbsp;małe rzeczki i ciche &#8220;przyczajki&#8221; zza krzaka.



Warto tu dodać, że rzeczka stwarzała również fajne warunki do tarła. Żwir na dnie, zimna woda, brak barier. Potoczek dla potokowca wręcz idealny.



Na początku wydawało się, że jest dobrze a nawet bardzo dobrze. Lecz eldorado nie trwało długo. Było to niestety było typowe łowisko chwilowe. Po dwóch sezonach ktoś zauważył ślady wydr, potem pojawiły się kormorany i czaple a może nawet rzęsorki. Co oczywiste było coraz więcej samochodów zaparkowanych w pobliżu oraz coraz mocniej wydeptane wzdłuż brzegów ścieżki. W trzecim roku łowiących było jeszcze więcej, ale&#8230; łowili coraz mniej. Pomimo zarybień.



Obecnie, kilka lat później, o łowisku prawie nikt nie pamięta. Było modne przez pare sezonów. Potem zdechło. Dosłownie. Nie tylko &#8220;moda&#8221; na łowienie tam, ale i sama rzeczka. Pstrągi zniknęły niemalże całkowicie. Szczególnie te większe. Jak to w ogóle możliwe? Przy takich zarybieniach? Przy zakazie zabierania ryb?



<figure class="wp-block-image size-full"><img loading="lazy" decoding="async" width="819" height="544" src="https://panel.krainapstraga.pl/wp-content/uploads/2022/07/P1040375.jpg" alt="" class="wp-image-1072" srcset="https://panel.krainapstraga.pl/wp-content/uploads/2022/07/P1040375.jpg 819w, https://panel.krainapstraga.pl/wp-content/uploads/2022/07/P1040375-300x199.jpg 300w, https://panel.krainapstraga.pl/wp-content/uploads/2022/07/P1040375-768x510.jpg 768w" sizes="(max-width: 819px) 100vw, 819px" /></figure>



Oczywiście nikt nie wiedział dlaczego tak się stało. Nie wiadomo do dziś. Ot i ryby się&nbsp;straciły. Kłusownictwo? Możliwe &#8211; tak mały ciek był pewnie prosty do przetrzebienia. Ktoś zauważył, że ludzi nad wodą przybywa i szybko wyciągnął wnioski. Może jednak drapieżniki? Biorąc pod uwagę możliwości wydr to także niewykluczone. A może jeszcze coś innego było powodem? Może pomieszanie genów ryb dzikich z &#8220;wpuszczakami&#8221; i w efekcie spadek efektywności tarła? Czy jednak nie minęło zbyt mało czasu, aby taki efekt był tak szybko widoczny?



Na pytania te nikt nie znalazł odpowiedzi. Bo może też jednej łatwej odpowiedzi po prostu nie ma, może kilka z powyższych zadziało się jednocześnie.



Można jednak sobie zadać pytanie &#8211; czy warto było? Czy rzeczka taka jaka była przed zarybieniami i przed szczytem osiągnięciem swojego szczytu popularności nie była zwyczajnie ciekawsza? 



<h2 class="wp-block-heading">Szkodliwość zarybień?</h2>



Na temat niekorzystnego wpływu zarybień pisaliśmy w artykule pt. &#8220;<a href="https://krainapstraga.pl/post/czy-warto-odtwarzac-tarliska">Czy warto odtwarzać tarliska?</a>&#8220;. Badania i obserwacje potwierdzają bowiem, że na wodach pstrągowych z istniejącą populacją, dużo lepsze rezultaty niż zarybienia przynoszą prace renaturyzacyjne wspomagające naturalne tarło.



Oczywiście, mówiąc &#8220;zarybienia&#8221;, trzeba pamiętać, że może ono być realizowane w różny sposób oraz rybami różnego pochodzenia. W niektórych polskich strumieniach prowadzone są zarybienia zgodne z tzw. metodą wrocławską. Polega ona na zarybianiu małych cieków wylęgiem pstrąga potokowego, a następnie przenoszeniem odłowionego narybku do rzeki głównej, znajdującego się najczęściej poniżej ujścia cieku, w którym wcześniej dorastał wylęg. Taka metoda uważana jest za mniej inwazyjną. Przede wszystkim, przenosząc większe już ryby do rzeki głównej, nie narażamy małych cieków na &#8220;atak&#8221; drapieżników i &#8230;wędkarzy. Małe cieki w tej metodzie traktuje się jako mateczniki, gdzie pstrągi mają przetrwać w spokoju pierwsze miesiące życia, ale także gdzie po osiągnięciu dojrzałości płciowej mają powrócić na tarło.



<figure class="wp-block-image size-large"><img loading="lazy" decoding="async" width="1140" height="761" src="https://panel.krainapstraga.pl/wp-content/uploads/2022/07/P1130757-1140x761.jpg" alt="brown trout" class="wp-image-1073" srcset="https://panel.krainapstraga.pl/wp-content/uploads/2022/07/P1130757-1140x761.jpg 1140w, https://panel.krainapstraga.pl/wp-content/uploads/2022/07/P1130757-300x200.jpg 300w, https://panel.krainapstraga.pl/wp-content/uploads/2022/07/P1130757-768x513.jpg 768w, https://panel.krainapstraga.pl/wp-content/uploads/2022/07/P1130757-1536x1025.jpg 1536w, https://panel.krainapstraga.pl/wp-content/uploads/2022/07/P1130757-2048x1367.jpg 2048w, https://panel.krainapstraga.pl/wp-content/uploads/2022/07/P1130757-1568x1047.jpg 1568w" sizes="(max-width: 1140px) 100vw, 1140px" /><figcaption class="wp-element-caption">Pstrąg z malutkiego cieku</figcaption></figure>



Inną kwestią, na którą za pewne zbyt rzadko zwraca się podczas zarybień, to pochodzenie ryb. Szczególnie jeśli planuje się zarybiać cieki, gdzie istnieje już lokalna populacja pstrąga. Pula genetyczna obecnego w rzece stada z pewnością zacznie zmieniać się z czasem poprzez &#8220;dorybianie&#8221; materiałem pochodzącym z wylęgarni i ośrodków zarybieniowych. Istnieje ryzyko, że zmiany takie negatywnie wpłyną na żyjącego w danej wodzie pstrąga.



Ciekawym artykułem, który podejmuje temat szkodliwości zarybień, jest wpis na stronie <a href="https://wedkarstwotv.pl/artykuly/889-szkodliwo-bezmyslnych-zarybie-pstrgiem-potokowym?catid=48%3Aspoecznosc">wedkarstwotv.pl</a>, pt. &#8220;Szkodliwość bezmyślnych zarybień pstrągiem&#8221;. Autor artykułu przytacza kilka interesujących publikacji naukowych. 



<h2 class="wp-block-heading">Za małe na łowisko</h2>



Pomijając kwestie ewentualnej szkodliwości zarybień warto jeszcze zadać sobie jedno pytanie: czy każdy &#8220;ciurek&#8221; może stać się ciekawym łowiskiem pstrągowym? Czy w zasadzie musi? I co tak na prawdę oznacza ciekawe łowisko pstrągowe? Każdy wędkarz odpowie pewnie inaczej. Dla jednych będzie to woda pełna ryb, dla innych woda, która jest czysta, dzika i z dala od zabudowań, a jeszcze dla kogoś innego będzie liczyło się to że ma ją właśnie &#8220;pod domem&#8221;. Jeden preferuje rzekę duża, w której bez trudu może brodzić, inny wybierze mały leśny strumień. Wiadomo nie od dziś, że każdemu nie dogodzi. Natomiast wielkość cieku (powierzchnia, zróżnicowanie głębokości) jest niezwykle istotna gdyż na jej podstawie można z grubsza określić pojemność wody i jej potencjalną&nbsp;rybność. Tymi kwestiami zawodowo zajmują&nbsp;się&nbsp;ichtiolodzy. 



Wpuszczanie ryb &#8220;na oko&#8221; lub też na zasadzie &#8220;im więcej tym lepiej&#8221; może w konsekwencji doprowadzić do wcześniej już omówionych na przykładzie negatywnych skutków: zagrożenie dla rodzimej ichtiofauny, zachęta do pojawienia się dla potencjalnych drapieżników, duża pula genetyczna obca dla danego cieku, skokowy wzrost popularności wśród wędkarzy oraz &#8230;pojawienie się kłusowników. Warto o tym wszystkim pamiętać przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu zarybień w miejscach gdzie nie były one wcześniej prowadzone.



Zdjęcie na górze: Photo by <a href="https://unsplash.com/@pizbern?utm_source=unsplash&amp;utm_medium=referral&amp;utm_content=creditCopyText">Pauline Bernfeld</a> on <a href="https://unsplash.com/?utm_source=unsplash&amp;utm_medium=referral&amp;utm_content=creditCopyText">Unsplash</a>.

Kraina Pstrąga

Mariusz Duda

Łowisko chwilowe czyli za małe na eldorado

Tagi: